ایجاد مدل تعاملی اطلاعات و فعالیت‏های ذی‏نفعان مدیریت بحران در صنعت با رویکرد مهندسی همزمان، مطالعه‏‏ ی موردی: ایران‏ خودرو

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت صنعتی، دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب، تهران، ایران

2 استادیار، دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب، تهران، ایران.

3 استادیار، دانشگاه صنعتی مالک اشتر، تهران، ایران.

4 دانشیار، دانشگاه صنعتی مالک اشتر، تهران، ایران.

5 پژوهشگر، دانشگاه صنعتی مالک اشتر، تهران، ایران.

چکیده

بحران عنصری جدانشدنی از زندگی بشر است. صنایع نیز از گزند بحران‏ ها در امان نیستند. چرخه‏ ی مدیریت بحران شامل مراحل پیشگیری و کاهش اثرات، آمادگی، مقابله و بازسازی است. تمامی این حوزه‏ ها فعالیت‏های متفاوتی را در زمان‏های مختلف برای ذی‏نفعان مدیریت بحران در صنایع و به‏ ویژه صنایع خودرو‏سازی ایجاد می‏ کنند. نبود یک ساختار همسو و همزمان بین تمامی ذی‏نفعان در هریک از مراحل مدیریت بحران می‏ تواند منجر به اخلال در فرایند مدیریت بحران صنعت گردد. مهندسی همزمان یک روش طراحی برای توسعه‏ ی محصولات و ساخت آن‏ها در صنایع است که فرایندها را نیز به‏ طور همزمان در نظر می‏ گیرد. هدف از این تحقیق ایجاد مدل تعاملی اطلاعات و فعالیت‏ های ذی‏نفعان مدیریت بحران صنعت خودرو‏سازی ایران‏ خودرو با استفاده از رویکرد مهندسی همزمان است. بدین منظور باید تمامی ذی‏نفعان و فعالیت‏ ها در مدیریت بحران شناسایی و دسته ‏بندی و وزن هریک از فعالیت‏ ها تعیین گردد و میزان تعامل داده، ستانده‏ ای اطلاعات در دو مدل تصمیم‏ گیری فازی با استفاده از روش‏های F.MCDM محاسبه گردد. در این تحقیق، پس از انجام مطالعات کتابخانه‏ ای، از روش مصاحبه و پرسشنامه استفاده می‏ شود. همچنین از روش تصمیم‏ گیری چندمعیاره به صورت فازی برای تعیین وزن معیارها و نرخ میزان داده و ستانده‏‏‏ ی اطلاعات استفاده می ‏گردد. در نهایت مدل ارتباطی اطلاعات برای ارتقای کارکرد مدیریت بحران صنعت ایران‏ خودرو با رویکرد مهندسی همزمان ارائه می‏ گردد.

کلیدواژه‌ها

مراجع

  1. IFRC. (2005). Annual Report of World Wide Disaster, International Federation of Red Crescent and Red Cross.
  2. Burnet, J. (1998). A strategic approach to managing crisis. Public Relation Review, 24(4).
  3. تاجیک، محمد رضا (1379). مدیریت بحران: نقدی بر شیو ه های تحلیل و تدبیر بحران در ایران. تهران: نشر فرهنگ گفتمان.
  4. Herzog, R. J. (2007). A model of natural disaster administration: Naming and framing theory and reality. Administrative Theory & Praxis, 29(4), 586-604.
  5. Lindell, M. K., R. W. Perry, C. Prater and W. C. Nicholson (2006). Fundamentals of emergency management, FEMA.
  6. Jaeger, P. T., B. Shneiderman, K. R. Fleischmann, J. Preece, Y. Qu and P. Fei Wu (2007). "Community response grids: E-government, social networks, and effective emergency management." Telecommunications Policy 31(10): 592-604.
  7. White, C., L. Plotnick, J. Kushma and S. R. Hiltz (2009). "An online social network for emergency management." International Journal of Emergency Management 6(3): 369-382.
  8. Bhandari, R. B. and C. Owen (2014). "Organisational features and their effect on the perceived performance of emergency management organisations." Disaster Prevention and Management 23(3): 222-242.
  9. Mohamad, M. I. (1999). The application of concurrent engineering philosophy to the construction industry. PhD, Loughborough University.
  10. Spellman, F. R. (2007). Water Infrastructure Protection and Homeland Security, Government Institutes.
  11. Alexander, P. D. (2010). "Emergency Planning and Management." 1-40.
  12. Grey, C.F. and Larson, E.W. (2008). Project Management the Managerial Process, 4th edn, Boston: McGraw-Hill Irwin.
  13. Li, W. D., & Qiu, Z. M. (2006). State-of-the-art technologies and methodologies for collaborative product development systems. International Journal of Production Research, 44(13), 2525-2559.
  14. Schumann, H., Wendel, H., Braukhane, A., Berres, A., Gerndt, A., & Schreiber, A. (2010, March). Concurrent systems engineering in aerospace: From excel-based to model driven design. In Proceedings of the 8th Conference on Systems Engineering Research.
  15. Ward, A.C. (2007). Lean Product and Process Development, Lean Enterprise Institute, Camburidge, MA.
  16. Roulet, N., Dubois, P., Aoussat, A., & Coq, M. L. (2010). The integration of new technologies: the stakes of knowledge. International Journal of Product Development, 12(2), 126-140.
  17. Morgan, J. M., & Liker, J. K. (2006). The Toyota product development system. New York.
  18. Belay, A. M., Helo, P., Takala, J., & Kasie, F. M. (2011). Effects of quality management practices and concurrent engineering in business performance. International Journal of Business and Management, 6(3), p45.
  19. Fischer, P. M., Schaus, V., & Gerndt, A. (2011, May). Design model data exchange between concurrent engineering facilities by means of model transformation. In The 13th NASA-ESA Workshop on Product Data Exchange, Cypress, USA.
  20. Mohamad, M. I., Ibrahim, R., & Nekooie, M. A. (2014). A new method for evaluating the current collaborative teamwork environment within the Malaysian construction industry. International Journal of Management Science and Engineering Management, (ahead-of-print), 1-11.
  21. Goh, S. C., Chan, C., & Kuziemsky, C. (2013). Teamwork, organizational learning, patient safety and job outcomes. International journal of health care quality assurance, 26(5), 420-432.
  22. DTI. (2001). Business clusters in the UK – a first assessment. A report for the Department of Trade and Industry by a consortium led by Trends Business Research. London: Department of Trade and Industry.
  23. Galegher, J., Kraut, R. E., & Egido, C. (Eds.). (2014). Intellectual teamwork: Social and technological foundations of cooperative work. Psychology Press.
  24. عسگری، علی. (1385). "در جستجوی اصول مدیریت و برنامه ریزی بحران"، انتشارات سازمان جهانی بهداشت، تهران.
  25. راجردی، وی. دومینیک، جو. (2005). تحقیق در رسانه‌های جمعی، کاووس سیدامامی، تهران، سروش و مرکز تحقیقات مطالعاتی و سنجش برنامه‌ای، ص217.
  26. شهابیان، پویان. (1389). مدلسازی، جزوه درسی دانشگاه هنر تهران.
  27. مهرگان، م. ر. (1383). پژوهش عملیاتی پیشرفته، انتشارات کتاب دانشگاهی، چاپ اول. ص 170 تا 173.
  28. Chang, D.Y. (1992), Extent Analysis and Synthetic Decision, Optimization Techniques and Applications, World Scientific, Singapore, 1: 352.
  29. اصغرپور، م. (1390). تصمیم گیری های چندمعیاره، مؤسسه انتشارات دانشگاه تهران، چاپ نهم.
  30. Opricovic, S., Tzeng, G. H., 2004.Compromise solution by MCDM methods: A comparative analysis of VIKOR and TOPSIS. European Journal of Operational Research 156 (2), 445–455.
  31. گیوه چی، س. جمشیدی، ش. (1390). سیستم های ارتباطی و اطلاعاتی در حوادث، تهران، ایران، موسسه علوم هلال ایران.
  32. جلالی فراهانی، غ، ر. (1390). بحث در پدافند غیر عامل، تهران، ایران، محدث.
  33. SYLVES, R. T. 2007. US disaster policy and management in an era of homeland security. Disciplines, Disasters and Emergency Management The Convergence and Divergence of Concepts, Issues and Trends from the Research Literature.
  34. JAMIESON, G. NIMS and the incident command system.  International Oil Spill Conference, 2005. American Petroleum Institute, 291-294.
  35. DEAL, T., DE BETTENCOURT, M. & DEAL, V. 2010. Beyond Initial Response: Using the National Incident Management System Incident Command System, Authorhouse.
  36. FLYNT, J. H. 2008. The Application of a NIMS ICS Compliant Virtual Emergency Operations Center in Regional Emergency Response, Arkansas Tech University.
  37. ALEXANDER, D. 2005. Towards the development of a standard in emergency planning. Disaster Prevention and Management, 14, 158-175.
  38. آزاده دل، ر. براری، م. داداش تبار، ک. (1392). دیدگاه جدید در مدیریت بحران، تهران، ایران، دانشگاه صنعتی مالک اشتر.
  39. SMITH, E. 2012. Review of The Four Stages of Highly Effective Crisis Management. Journal of Homeland Security and Emergency Management, 9, 7-7.
  40. PARRY, G. 2011. Emergency planning. PRINCIPAL SCRUTINY COMMITTEE.
  41. PHELAN, T. D. 2011. Emergency management and tactical response operations: Bridging the gap, Butterworth-Heinemann.
علمی پژوهشی مدیریت بحران

دوره 4، شماره 2
پاییز و زمستان 1394
صفحه 23-36

فایل ها

اشتراک گذاری

ارجاع به این مقاله

آمار