. محمدی دهچشمه، مصطفی، حیدرینیا، سعید (1394). مدلسازی مکان همجواری کاربریهای ویژه از منظر پدافند غیرعامل در کلانشهر اهواز. فصلنامه برنامهریزی و آمایش فضا، (شماره2)، صفحات 236-211.
2. عزیزی، محمدمهدی، برنافر، مهدی (1391). ارزیابی آسیبپذیری شهری ناشی از حملات هوایی (نمونه موردی: ناحیه یک از منطقه 11 شهر تهران). مجله علمی پژوهشی علوم و فناوریهای پدافند غیرعامل، سال سوم (شماره 2)، صفحات 127-137.
3. شاهرخت، تقوایی، مسلم، علیاکبر (1390). ارزیابی آسیبپذیری شهر با رویکرد پدافند غیرعامل با استفاده از روش دلفی (مطالعه موردی: شهر بیرجند). فصلنامه مدیریت شهری، (شماره 28)، صفحات 110-93.
4. عزیزی، محمدمهدی، اکبری، رضا (1386). ملاحظات شهرسازی در سنجش آسیبپذیری شهرها از زلزله (مطالعه موردی: منطقه فرحزاد تهران). نشریه هنرهای زیبا، (شماره 34)، صفحات 36-25.
5. حاجیاکبری، سیاوش (1390). مدلسازی آسیبپذیری محیطهای شهری از نظر کالبدی (مطالعه موردی: شهر اصفهان). تهران، پژوهشکده شهرسازی و معماری دفاعی دانشگاه صنعتی مالک اشتر.
6. زارع، مجتبی، رضایی، محمدرضا، رحیمی، عنایتاله (1395). ارزیابی آسیبپذیری بافت فرسوده شهر مرودشت در برابر زلزله با استفاده از AHP و GIS. نشریه پژوهش و برنامهریزی شهری، سال هفتم (شماره 26)، صفحات 92-75.
7. استانداری اردبیل (1393). بررسی تطبیقی استانهای کشور با توجه به جایگاه استان اردبیل در سال 1390، دفتر کل آمار و اطلاعات استانداری اردبیل.
8. مرکز آمار ایران (1395). سالنامه آماری سال، سرشماری عمومی و نفوس و مسکن شهر اردبیل.
9. استانداری اردبیل(1391). طرح جامع ایمنی در مناطق شهری استان اردبیل.
10. وزارت مسکن و شهرسازی، شرکت عمران و بهسازی شهری ایران (1391). طرح بهسازی و نوسازی بافت فرسوده شهر اردبیل.
11. زرگر، ابراهیم، مسگری، سارا (1387). پدافند غیرعامل در معماری (راهکاری جهت کاهش خطرپذیری در برابر سوانح). مجموعه مقالات وب سایت سازمان پدافند غیرعامل.
12. ابوالحسنی، ع (1384). پدافند غیرعامل، معماری و طراحی شهری در ایران. تهران، معاونت دفاع غیرعامل قرارگاه دفاع هوایی خاتمالانبیا (ص).
13. حمیدی، ملیحه (1371). ارزیابی الگوهای قطعهبندی اراضی و بافت شهری در آسیبپذیری مسکن از سوانح طبیعی. مجموعه مقالات سمینار سیاستهای توسعه مسکن در ایران، تهران، سازمان ملی زمین و مسکن.
14. ویسه، یداله (1378). نگرشی بر مطالعات شهرسازی و برنامهریزی شهری در مناطق زلزلهخیز، چاپ اول. تهران، پژوهشگاه بینالمللی زلزلهشناسی و مهندسی زلزله.
15. حاتمینژاد، حسین و همکاران (1388). ارزیابی میزان آسیبپذیری لرزهای در شهر (نمونه مورد مطالعه: منطقه 10 شهرداری تهران). پژوهشهای جغرافیای انسانی، دوره 68. صفحات 20-1.
16. عزیزی، محمدمهدی (1383). نقش شهرسازی در کاهش آسیبهای زلزله، تجربه بم، گزارش نهایی طرح پژوهشی معاونت پژوهشی. تهران، دانشگاه تهران.
17. احمدی، حسن، شیخکاظم، محمدرضا (۱۳۸۵). نقش برنامهریزی تراکمهای ساختمانی در کاهش آسیبهای ناشی از زلزله، دومین کنفرانس بینالمللی مدیریت جامع بحران در حوادث غیرمترقبه طبیعی، تهران، شرکت کیفیت ترویج.
18. صیامی، قدیر، لطیفی، غلامرضا، تقینژاد، کاظم، زاهدی کلاکی، ابراهیم (1392). آسیبشناسی پدافندی ساختار شهری با استفاده از تحلیل سلسله مراتبی AHP و GIS. مطالعه موردی شهر گرگان. مجله آمایش جغرافیایی فضا، سال سوم (دوره 10)، صفحات 41-22.
19. Alexander, D (2002).
From Civil Defense to Civil Protection and Back Again. (online). Availabile from:
http://www.paydarymelli.ir.
20. McCarthy, J, J. Canziani, O, F, Leary, N, A, Okken, D, J, White, K, S (2001). Climate Change 2001: Impacts, Adaption and Vulnerability. Cambridge, Cambridge University Press.
21. Xiu, C, Chen, L, Song, W, Wu, W (2011). Vulnerability of large city and Its Implication in Urban Planning: A prespective of Intra-Urban Structure. Chinise Geographical Science, 21 (2), 204-210.
22. United Nations Office for Disaster Risk Reduction (2002). Living With Risk: A Global Review of Disaster Reduction Initiatives. Geneva, UNISDR.
23. Davis, I (2004). Rehabilition and Reconstruction. UNDP & DHA.