. CIA, U (2013). The World Fact book 2013-14. Central Intelligence Agency.
2. EM-DAT, C. R. E. D (2013). The OFDA/CRED international disaster database. Université catholique, Louvain Brussels.
3. محمدزاده، رحمت (1388). تجارب برنامهریزی شهری توکیو در کاهش آسیبپذیری ناشی از زلزله. فصلنامهی فضای جغرافیایی، شمارهی 26، ص 89 .
4. Wisner, B., Blaikie, P., Cannon, T., & Davis, I (2004). At risk. Natural hazards, people’s vulnerability and disasters, 2th edition , London and New York.
5. Ghosh, T., Mukhopadhyay, A (2014). Natural Hazard Zonation of Bihar (India) Using Geoinformatics: A Schematic Approach. Springer Science & Business Media.
6. Duzgun, H. S. B., Yucemen, M. S., Kalaycioglu, H. S., Celik, K., Kemec, S., Ertugay, K., & Deniz, A(2011). An integrated earthquake vulnerability assessment framework for urban areas. Natural hazards; 59(2), 917-947.
7. Islam, M. N., Malak, M. A., & Islam, M. N (2013). Community-based disaster risk and vulnerability models of a coastal municipality in Bangladesh. Natural hazards; 69(3), 2083-2103.
8. Menoni, S., Molinari, D., Parker, D., Ballio, F., & Tapsell, S (2012). Assessing multifaceted vulnerability and resilience in order to design risk-mitigation strategies. Natural hazards; 64(3), 2057-2082.
9. ثقفی، محمدجواد (1383). آسیبشناسی ساختمان (ساختمانهای آسیب دیده از زلزلهی بم). نشریهی هنرهای زیبا، شمارهی 17.
10. McClure, J., Johnston, D., Henrich, L., Milfont, T. L., Becker, J (2015). When a hazard occurs where it is not expected: risk judgments about different regions after the Christchurch earthquakes. Natural Hazards; 75(1), 635-652.
11. درویشزاده، علی (1392). زمینشناسی ایران. چ پنجم، تهران، امیرکبیر.
12. شاهپسندزاده، مجید؛ حیدری، مهدی (1382). بررسی مقدماتی لرزهخیزی، لرزهی زمینساخت و خطر زمینلرزه در پهنهی استان اصفهان. ماهنامهی فنی تخصصی دانشنما، شمارهی 107- 109، انتشارات سازمان نظام مهندسی اصفهان.
13. آمبرسز، ن.؛ ملویل، س. (1370). زلزلههای تاریخی ایران، ابوالحسن رده، انتشارات دانشگاه تهران.
14. صفایی همایون (1384). طرح پژوهشی شناسایی و بررسی توان لرزهای گسلهای اطراف اصفهان، معاونت شهرسازی و معماری شهرداری اصفهان.
15. Carreño, M. L., Cardona, O. D., & Barbat, A. H. (2012). New methodology for urban seismic risk assessment from a holistic perspective. Bulletin of earthquake engineering, 10(2), 547-565.
16. Dragicevic, S., Filipovic, D., Kostadinov, S., Zivkovic, N., Andjelkovic, G., Abolmasov, B (2011). Natural hazard assessment for land-use planning in Serbia. International Journal of Environmental Research, (5), 371-380.
17. اسفندیاری درآباد، فریبا؛ غفاری گیلانده ، عطا،؛ لطفی، خداداد (1392). مدلسازی ضریب آسیبپذیری شهرها در برابر زلزله با استفاده از روش تاپسیس در محیط GIS (مطالعهی موردی: شهر اردبیل). فصلنامهی پژوهشهای ژئومورفولوژی کمی، شمارهی 6، 43-79.
18. قدیری، محمود؛ افتخاری، عبدالرضا؛ شایان، سیاوش؛ پرهیزکار، اکبر (1391). تبیین تمرکز اجتماعی فضایی آسیبپذیری شهر تهران در برابر زلزله. فصلنامهی برنامهریزی و آمایش فضا، دورهی شانزدهم، شمارهی 3، 31-54.
19. فرجزاده، منوچهر؛ احدنژاد، محسن؛ امینی، جمال (1390). ارزیابی آسیبپذیری مساکن شهری در برابر زلزله (منطقهی 9 شهرداری تهران). فصلنامهی مطالعات و پژوهشهای شهری و منطقهای، سال سوم، شمارهی نهم، 19-36.
20. احدنژاد روشتی، محسن (1388). مدلسازی آسیبپذیری شهرها در برابر زلزله (شهر زنجان). پایاننامهی دکتری جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشگاه تهران.
21. FathiZahraei, M., Marthandan, G., Raman, M., & Asadi, A (2014). Reducing risks in crisis management by GIS adoption. Natural Hazards, 1-16.
22. Zebardast, E(2013). Constructing a social vulnerability index to earthquake hazards using a hybrid factor analysis and analytic network process (F’ANP) model. Natural hazards, 65(3), 1331-1359.
23. زبردست، اسفندیار (1389). کاربرد فرایند تحلیل شبکهای در برنامهریزی شهری و منطقهای، نشریهی هنرهای زیبا، شمارهی 41، 79 - 90.
24. Boroumandi, M., Khamehchiyan, M., & Nikoudel, M. R (2015). Using of Analytic Hierarchy Process for Landslide Hazard Zonation in Zanjan Province, Iran. In Engineering Geology for Society and Territory-Volume 2 (pp. 951-955). Springer International Publishing.
25. Masuya, A (2014). Flood Vulnerability and Risk Assessment with Spatial Multi-criteria Evaluation. In Dhaka Megacity (pp. 177-202). Springer Netherlands.
26. Blaikie P, Cannon T, Davis I, Wisner B (1994). At risk. Natural hazards, people’s vulnerability and disasters.
27. Bohle H. G (2001). Vulnerability article 1: vulnerability and criticality. IHDP Newsletter Update.
28. Pelling M (2003). The vulnerability of cities: natural disasters and social resilience. Earthscan.
29. Bogardi J, Birkmann J (2004). Vulnerability assessment: the first step towards sustainable risk reduction. Disaster and Society–From Hazard Assessment to Risk Reduction. Logos Verlag Berlin, Berlin; 75-82.
30. Dewan A. M (2013). Floods in a megacity: geospatial techniques in assessing hazards, risk and vulnerability. Dordrecht: Springer.
31. مهندسین مشاور نقش جهان پارس (1390). تجدید نظر طرح توسعه و عمران شهر نجفآباد.
32. نبوی، محمدحسن (1355). دیباچهای بر زمینشناسی ایران، تهران، سازمان زمینشناسی کشور.
33. پژوهشگاه بینالمللی زلزلهشناسی و مهندسی زلزله (2014).