شهباز مهرابی؛ محمرضا یزدانی؛ اصغر توسلی
دوره 6، شماره 2 ، اسفند 1396، ، صفحه 21-28
چکیده
تبدیل رودخانهی زایندهرود از یک رود دائمی به یک رود فصلی، کاهش سهم کشاورزان از 40 درصد آب رودخانه به 7 درصد و تأخیر در کشتهای پاییزه و بهاره، ساکنان عمدهی کشاورز و دامدار شهر ورزنه را با چالشی ...
بیشتر
تبدیل رودخانهی زایندهرود از یک رود دائمی به یک رود فصلی، کاهش سهم کشاورزان از 40 درصد آب رودخانه به 7 درصد و تأخیر در کشتهای پاییزه و بهاره، ساکنان عمدهی کشاورز و دامدار شهر ورزنه را با چالشی بزرگ روبهرو کرده است. چالشی که منجر به مهاجرت بسیاری از ساکنان، افزایش شغلهای کاذب و پیدایش بزهکاریهای اجتماعی شده است. بنابراین ارائهی راهحلهایی برای مدیریت این بحران، برای کاهش خسارات ضروری است. در پی همین ضرورت، پژوهش حاضر به بررسی وضعیت تناوب معیشت بهمنزلهی یافتن راهحلی برای افزایش توانایی جامعهی شکنندهی این شهر میپردازد. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و ماهیت آن توصیفی - پیمایشی است که به روش پرسشنامهای در قالب 4 معیار و 11 متغیر با حجم نمونهی 374 نفر انجام شده است. روش نمونهگیری تصادفی ساده و میزان پایایی بر اساس آلفای کرونباخ 719/0 است. تحلیل استنباطی پرسشنامه با استفاده از آزمون t تک نمونهای در محیط نرمافزار SPSS انجام گردید. نتایج نشان داد که میزان مشارکتپذیری ساکنان شهر ورزنه مطلوب (31/3)، میزان آشنایی آنها با تناوب معیشت پایین (45/2) و تمایل به انتخاب شغلهای جایگزین (12/3) بالا است که دلیل اصلی آن خشک شدن رودخانه و کاهش راندمان تولیدی محصولات کشاورزی و دامی است. همچنین نتایج نشان داد که پیشهی قالیبافی در میان ساکنان مطلوبیت بیشتری نسبت به کشاورزی، دامداری، گردشگری و سفرهبافی دارد.
